بررسی اثرات بازدارندگی اسانس پنج گیاه دارویی بر باکتری های عامل پژمردگی و پوسیدگی نرم سیب زمینی

از بیماریهای خطرناک باکتریایی سیب زمینی که در سالهای اخیر موجب خسارات زیادی به این محصول گردیده بیماری پوسیدگی نرم و پژمردگی باکتریایی می باشند. دستیابی به مواد ضدباکتریایی طبیعی برای کنترل عوامل بیماری زای گیاهی به ویژه با توجه به مقاومت روز افزون باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک ها و عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها، امری ضروری به نظر می رسد. در این راستا استفاده از ترکیبات گیاهی به عنوان عوامل ضدمیکروبی طبیعی، مورد توجه فراوان قرار گرفته است. در این تحقیق اثرات بازدارندگی اسانس گیاهان دارویی گشنیز، آویشن باغی، زیره سبز و رزماری با روش دیسک کاغذی بر روی باکتری های ralstonia solanacearum، pectobacterium carotovorum و escherichia coli بررسی شدند. اثر غلظت های 0 (شاهد)، 5، 10، 25، 50، 75 و 100% اسانس های این گیاهان روی باکتری ها بررسی شد. برای تعیین حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت باکتری کشی از روش رقت لوله ای استفاده شد. در بررسی های گلخانه ای اسانس این گیاه با غلظت 5/0% بر روی بوته های آلوده پاشیده شد. مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن (نرم افزارmstat-c)صورت گرفت. نتایج نشان داد که اسانس آویشن باغی با ایجاد هاله بازدارندگی به قطر 8/34 میلی متر و حداقل غلظت بازدارندگی 5% در مقایسه با سایر اسانس های مورد آزمون دارای بیشترین فعالیت ضدباکتریایی بود. پس از آویشن باغی به ترتیب گشنیز، زیره سبز و رزماری اثر ضدباکتریایی داشتند. از گیاه چای ترش اسانس استخراج نشد. نتایج آزمایش های گلخانه ای نشان داد که اسانس آویشن باغی به میزان 65% از بروز بیماری پژمردگی باکتریایی سیب زمینی جلوگیری کرد. بنابراین می توان گفت اسانس آویشن باغی می تواند با داشتن پتانسیل ضدباکتریایی مناسب، به عنوان عامل بازدارنده در مدیریت بیماری پژمردگی گیاه سیب زمینی بکار گرفته شود.